شانه درد و مهمترین علل آن
Rotator Cuff Tendinitis
30 Oct 2017 5:09
یکی از شایع ترین علل درد شانه التهاب و گیرافتادگی و در نهایت پارگی تاندون عضله گرداننده شانه میباشد. این تاندون از اتصال ویکی شدن تاندونهای سه عضله ای است که در حرکات شانه نقش دارند و به آن تاندون مشترک چرخاننده شانه نیز میگویند.
یکی از شایع ترین علل درد شانه التهاب و گیرافتادگی و در نهایت پارگی تاندون عضله گرداننده شانه میباشد. این تاندون از اتصال ویکی شدن تاندونهای سه عضله ای است که در حرکات شانه نقش دارند و به آن تاندون مشترک چرخاننده شانه نیز میگویند.
به دلیل قرارگیری این تاندون در زیر قوس استخوانی مفصل شانه و گاهی به علت وجود فضای کم در این ناحیه در هنگام حرکات شانه تحت فشار و التهاب و در نهایت ریش ریش شدن تدریجی قرار میگیرد و حتی ممکن است دچار پارگی نیز بشود.
گیرافتادگی این تاندون که چندین علت مختلف دارد در ابتدا سبب ایجاد درد به هنگام بالا آوردن شانه در بیماران میشود به گونه ای که معمولا زمانیکه بیمار شانه را تا زاویه ۸۰ درجه بالا می آورد دچار درد شدید در ناحیه شانه شده و حتی در معاینات بالینی باعث میشود بیمار دست خود را سریع پایین آورد. افرادی که دارای قوس زیاد درزیر دو استخوان مفصل شانه (آکرومیوکلاویکولار) میباشند بیشتر از سایر بیماران مستعد آسیب و پارگی این تاندون هستند.
چنانچه قبل از پارگی تاندون معالجه انجام شود، میتوان فشار را از روی تاندون برداشته و فرصت ترمیم را به تاندون داد. اما بعد از پارگی کامل تاندون امیدی به ترمیم دوباره نبوده و در بیشتر موارد بیمار قادر به بالا آوردن شانه خود نخواهد بود. البته گاهی با جایگزین کردن سایر عضلات شانه بیمار میتواند شانه خود را بالا بیاورد و جز در مواردی که بیمار جوان و یا ورزشکار نباشد معمولا پزشکان ارتوپد جراحی و ترمیم را توصیه نمیکنند.
آنچه اهمیت دارد تشخیص و درمان به موقع گیرافتادگی این تاندون میباشد. بسیاری از بیماران به اشتباه تصور میکنند درد شانه، خود به خود بهبود پیدا میکند و آن را به حال خود رها کرده و به کارهای بعضاً سنگین روزمره خود ادامه میدهند و نهایتاً به پارگی تاندون منجر میشوند.
تشخیص گیرافتادن چرخاننده شانه (کاف) به صورت اولیه توسط یک پزشک متخصص ارتوپدی و یا یک فیزیوتراپیست مجرب انجام می پذیرد. پس از تشخیص، بیمار باید سریعاً به بخش فیزیوتراپی ارجاع داده شود. در فرایند درمان این گیرافتادگی، فیزیوتراپی بیمار شامل دو بخش خواهد بود؛ بخش اول شامل درمان هایی است که با استفاده از دستگاه های الکتروتراپی نظیر اولتراسوند و لیزر انجام میشود و بخش دوم تکنیک های موبیلیزاسیون یا همان تکنیک های دستی میباشد که توسط یک فیزیوتراپیست مجرب جهت آزادسازی فضای حرکتی تاندون انجام میشود. بخش سوم درمان ورزش هایی است که به بیمار آموزش داده میشود و میبایست به طور متناوب انجام شود.
چنانچه هر سه بخش فوق همزمان صورت پذیرد بیمار به نتیجه مطلوب دست خواهد یافت. گاهی ممکن است همزمان با درمان های فیزیوتراپی، توسط پزشک متخصص ارتوپدی داروهای ضد درد و کاهنده التهاب تجویز گردیده و یا حتی تزریق کورتون جهت کاهش سریع التهاب صورت پذیرد که تمامی این اقدامات بیمار را جهت درمان اصلی که همان فیزیوتراپی میباشد آماده نماید.
Story Code: 19
News Link: http://drdadian.com/vdchd.nz223nwt01.html
Dr. Dadian
http://drdadian.com
